viernes, 22 de febrero de 2013

De Æmilio


Entre halos y muros
         te veo, te observo.
         Elevas mi alma al Elysium
         si frente a mi estás.

Mi vida, mi alma
         pasa todo tan fugaz
         cual el tiempo frente a ti,
         añoro así hundirme en tu fulgor.

Intento, añoro, liberar mi esencia
         de la suave penitencia
         que me resulta verte
         sin deshielarme por tu presencia

Lazos ancestrales a él me unen
         mas no a mi él
         asido así a la esencia
         de lo que creo querer

Instantes de Entelequia - fuego de mi humor
         el pasado es ora futuro, ora presente
         todo dependiente de si me ilumina el fulgor
         de mancebo estético, sólo Eros comprende

Oh luz de mi vida, fuego de mis adentros
         y en otros momentos - hielo de hiel
         oh vida mía de sempiterna dilación
         por mirar, el día de Ares, el bosque en tu rostro.

viernes, 15 de febrero de 2013

De Elysio vitæ



Volo fortem decisionemque ut declaratum quo in anim
ā quo sentio et sensi. Is, quod habet virtutes, puer amatus me est. Ego video capillos suos, oculos suos quacirca offoco in mare abyssoque, in aquā formosā et profundā, non video meam aninam, solum suam. Ego ante te profunderem etiam tu mihi non vides...

Tibi es mea vita animaque!!!


Unde est felicitas? Quo est felicitas? Si solum voci amati mei cognosco, solum in mare de oculis quæro permanere.

Quando te video, mea mens volat, mea anima in Elysio permanet, ceterum felicitatem æternam habeo sed etiam æterna quando video faciem pulchram mei amati pueri. Æterna quomodo lux de bosco in oculis cuius habet cor meum.

jueves, 14 de febrero de 2013

De Ænigmā rei amati pueri


Introductio

Te busco encontrando que no busco perderte al intentar ganarte un día por una día para una eternidad momentánea ínfima cual dizque determinación para acercarme a mil leguas de ti Eres el más subjetivo de los objetos inalcanzables, el más objetivo de los sujetos que sobre poblan mi vacío quizás porque seas el segundo primero mas al mismo instante el último.

No te conozco desde que te conocí, 3 estaciones y no ha partido el tren que pasa y pasa frente a mí, ni lejos ni cerca tan sólo un punto, ausente de formas o espacio siendo más que yo y él.

De pœnitentia

Dime, oh camino, ¿si a 3 leguas el manzano, limonero, olivero está? - A ninguna será.

Andar sobre tu andar y nunca andar.

Llegar alejándote, hablar silenciado; así perdí lo por sentado.

Llevo tres estaciones sin que el tren movido departa.

Oh Emperador de Hispania y de Libia, oh senil mancebo de Aesthetica y de Aenigma.

De amato puero

Habeo verbum in corpore, in terra Ænigmata, non habeo clavis muro.

....Capilli noctis
....Oculi bosci
....Cutis carnationis

Tu puer amatus mei!